Bezchmurne dni do obserwacji gór lodowych
Lato na półkuli południowej było w pełnym rozkwicie, kiedy satelita NASA Aqua wykonał to zdjęcie Półwyspu Antarktycznego pośród niezwykle czystego nieba.
Zdjęcie zostało wykonane 11 grudnia 2022 r. za pomocą spektroradiometru obrazującego średniej rozdzielczości (MODIS) firmy Aqua. Pokazuje około 1000-kilometrowy odcinek lodowatego, zaśnieżonego półwyspu, który rozciąga się przez Ocean Południowy w kierunku Ameryki Południowej. Na wschód od półwyspu znajduje się ogromna pływająca platforma lodu lodowcowego, znana jako Lodowiec Szelfowy Larsena. Na wschód od tego, lód morski dryfuje w Morzu Weddella.
W tym czasie lód morski wokół kontynentu pękał i topił się – zjawisko sezonowe, które zwykle rozpoczyna się we wrześniu i trwa do lutego. Jednak dotychczasowy spadek w sezonie 2022-2023 był szczególnie gwałtowny. Według National Snow and Ice Data Center zasięg lodu morskiego wokół Antarktydy pod koniec grudnia 2022 r. był najniższy od 45 lat zapisów satelitarnych. Silne wiatry i wysokie temperatury powietrza prawdopodobnie przyczyniły się do szybkiego spadku.
Nie cały lód dryfujący w Weddell powstał z wody morskiej; niektóre blokowe kawałki to góry lodowe, które oderwały się od szelfu lodowego Larsena. Grupa gór lodowych na dole zdjęcia pochodzi z lodu, który po raz pierwszy odłamał się od szelfu pod koniec listopada 2022 r. Operational Land Imager-2 (OLI) na Landsat 9 uzyskał ten szczegółowy widok gór 31 grudnia 2022 r.
Christopher Readinger, analityk lodu w U.S. National Ice Center (USNIC), użył satelity Sentinel-1a Europejskiej Agencji Kosmicznej, aby potwierdzić pęknięcie 27 listopada 2022 r. I zidentyfikował kilka gór lodowych o długości co najmniej 10 mil morskich – wystarczająco dużych być nazwane i śledzone przez USNIC. Góra lodowa A-80A była największa, mierząc około 19 kilometrów (19 mil morskich) długości i 17 kilometrów (9 mil morskich) szerokości. Pozostał w tym rozmiarze co najmniej do 6 stycznia 2023 r.
Zdjęcia NASA Earth Observatory autorstwa Joshua Stevensa, z wykorzystaniem danych Landsat z US Geological Survey i danych MODIS z NASA EOSDIS LANCE i GIBS/Worldview. Historia autorstwa Kathryn Hansen.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
