Chilijska Villarrica się rozkręca
Smugi pary i innych gazów wulkanicznych z chilijskiego wulkanu Villarrica zostały uchwycone na tym zdjęciu wykonanym z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 17 stycznia 2023 r. Są produktem serii niewielkich eksplozji, które trwają w Villarrica od października 2022 r.
Położony wzdłuż południowych Andów Chile, Villarrica jest jednym z najbardziej aktywnych wulkanów w Ameryce Południowej. Na wstawce para wydobywa się z krateru Villarrica. Smuga popiołu jest widoczna na pokrytym śniegiem wschodnim zboczu wulkanu. W tym widoku północ jest skierowana w stronę prawej strony obrazu.
Chilijska Narodowa Służba Geologii i Górnictwa (Sernageomin) codziennie donosiła o niewielkich eksplozjach strombolskich w styczniu 2023 r., które wyrzuciły świecące skały na wysokość nawet 100 metrów (330 stóp) nad krawędź krateru. Wzrost trzęsień ziemi i emisji dwutlenku siarki na przełomie października i listopada 2022 r. doprowadził do podniesienia przez Sernageomin poziomu alertu z zielonego na żółty 8 listopada 2022 r.
Niskopoziomowa aktywność Strombolian jest powszechna w Villarrica. Aktywność wulkaniczna Stromboli została nazwana na cześć wulkanu Stromboli we Włoszech, który słynie z erupcji przypominających fajerwerki.
„Erupcje stromboliańskie są krótkie i trwają kilka minut” – powiedział Francisco Delgado, wulkanolog z University of Chile. „Te małe bazaltowe erupcje mają miejsce, gdy duża bańka pary wodnej rozbija lawę. Fragmenty eksplodują w powietrzu i zestalają się jako piroklasty.
Villarrica jest jednym z najniebezpieczniejszych wulkanów w południowej strefie wulkanicznej Andów w Chile i Argentynie (między 33°S a 46°S szerokości geograficznej południowej) i zwykle wybucha co trzy do sześciu lat. Ostatnia duża erupcja miała miejsce 3 marca 2015 r., kiedy tysiące ludzi ewakuowano w promieniu 10 kilometrów (6 mil) od góry.
„To była największa erupcja od 1985 roku” – powiedział Delgado, który bada wulkany w południowych Andach, używając zarówno instrumentów naziemnych, jak i teledetekcji.
Zazwyczaj jedną z pierwszych oznak, że wulkan staje się niespokojny, jest wypiętrzenie lub deformacja gruntu. Delgado wykorzystuje dane radaru z syntetyczną aperturą (SAR) do pomiaru deformacji gruntu spowodowanych ruchem magmy pod wulkanem. Patrząc na różnicę między topografią powierzchni z dwóch różnych okresów, naukowcy mogą określić, jak bardzo zmienia się grunt, metodą zwaną interferometrycznym radarem z syntetyczną aperturą (InSAR).
Informacje o deformacji gruntu są wykorzystywane przez obserwatoria wulkanów — wraz z innymi źródłami danych — do ustawiania alertów dotyczących wulkanów. Chociaż w wielu przypadkach deformacja gruntu poprzedza aktywność wulkaniczną – na przykład przed erupcją Kilauea w 2018 r. – Villarrica nie wykazywała tych oznak przed erupcją w marcu 2015 r.
„Villarrica jest bardziej skomplikowana”, powiedział Delgado. Villarrica to otwarty wulkan z odsłoniętym jeziorem lawy na szczycie, a wznosząca się magma nie jest zazwyczaj związana z deformacją. Aby wykryć wznoszącą się magmę poprzedzającą erupcję w Villarrica, bardziej skuteczne mogą być dane sejsmologiczne lub dane dotyczące anomalii termicznych ze spektroradiometru obrazowania o średniej rozdzielczości (MODIS) należącego do NASA.
Od 27 stycznia poziom alertu dla wulkanu był nadal podwyższony na żółto (drugi poziom w czterokolorowej skali).
Zdjęcie astronauty ISS068-E-40596 zostało wykonane 17 stycznia 2023 r. aparatem cyfrowym Nikon D5 o ogniskowej 420 milimetrów. Jest dostarczany przez ISS Crew Earth Observations Facility oraz Earth Science and Remote Sensing Unit, Johnson Space Center. Zdjęcie wykonał członek załogi Ekspedycji 68. Obraz został przycięty i ulepszony w celu poprawy kontrastu, a artefakty obiektywu zostały usunięte. Program Międzynarodowej Stacji Kosmicznej wspiera laboratorium w ramach ISS National Lab, aby pomóc astronautom w robieniu zdjęć Ziemi, które będą miały największą wartość dla naukowców i opinii publicznej, oraz w udostępnianiu tych zdjęć bezpłatnie w Internecie. Dodatkowe zdjęcia wykonane przez astronautów i kosmonautów można obejrzeć na portalu NASA/JSC Gateway to Astronaut Photography of Earth. Historia autorstwa Emily Cassidy.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
