Gejzery Kalifornii
Gorące źródła i fumarole znajdują się na tym błędnie nazwanym polu geotermalnym, w którym znajduje się największy na świecie kompleks elektrowni wychwytujących podziemne ciepło.
Około 1,3 miliona lat temu duża plama bogatej w krzemionkę magmy przedarła się przez skorupę ziemską pod pasmem wybrzeża północnej Kalifornii. Dziś to płytkie ciało skalne wciąż jest gorące, a obszar o powierzchni 45 mil kwadratowych nad nim znany jest jako Gejzery – największe na świecie pole geotermalne wytwarzające energię.
Chociaż pobliskie pole wulkaniczne Clear Lake wciąż wybuchało jeszcze kilka tysięcy lat temu, w tym polu geotermalnym nigdy nie było żadnych gejzerów. Gejzery to błędna nazwa pochodząca od XIX-wiecznych osadników, którzy nie zrozumieli gorących źródeł i fumaroli bulgoczących i parujących w kanionie Big Sulphur Creek. Od połowy XIX do połowy XX wieku w okolicy działał popularny hotel wypoczynkowy, a rdzenni mieszkańcy regionu odwiedzali źródła od czasów prehistorycznych.
Znajduje się około 8 mil (13 kilometrów) na północny wschód od Geyserville, gdzie znajduje się obecnie 18 elektrowni, które wykorzystują parę do napędzania turbin do wytwarzania energii elektrycznej. Białe dachy kilku elektrowni pojawiają się na tym zdjęciu w naturalnym kolorze, wykonanym przez Operational Land Imager (OLI) na Landsat 8 10 stycznia 2022 r.
Turbiny parowe na tym obszarze mogą generować 725 megawatów energii elektrycznej, wystarczającej do zasilenia miasta wielkości San Francisco. Gejzery zazwyczaj zaspokajają potrzeby energetyczne hrabstw Sonoma, Lake i Mendocino, a także części hrabstw Marin i Napa. Od 2018 roku turbiny na obszarze gejzerów wytwarzały 50 procent energii geotermalnej Kalifornii.
Energia geotermalna jest wytwarzana poprzez przechwytywanie ciepła z Ziemi za pomocą naturalnej pary lub bardzo gorącej wody. Jest to niezawodne i odnawialne źródło energii, które może być dostępne niezależnie od tego, czy świeci słońce, czy wieje wiatr.
Do wytworzenia energii geotermalnej potrzebne są trzy pierwiastki: magma blisko powierzchni, popękana lub przepuszczalna skała oraz płyny, które mogą krążyć w nagrzanej skale. W The Geysers skały, które wdarły się ponad milion lat temu, znajdują się zaledwie 1 kilometr pod powierzchnią. Głębsze części, poniżej 1,5 mili (2,5 kilometra), mogą osiągnąć temperaturę 750°F (400°C).
Podczas gdy większość elektrowni geotermalnych łączy się ze zbiornikami wodnymi, system gejzerów jest jednym z zaledwie dwóch systemów zdominowanych przez parę na świecie, według US Geological Survey. Oznacza to, że formacja bezpośrednio wytwarza parę, która może być efektywniej wykorzystana do produkcji energii elektrycznej.
Mały generator parowy został po raz pierwszy użyty do produkcji energii elektrycznej tutaj w latach 20. XX wieku, a pierwszy nowoczesny odwiert geotermalny został wywiercony w 1955 r. Przez kilka dziesięcioleci dalsze wiercenia i rozwój przez różnych operatorów doprowadziły The Geysers do szczytu produkcji w 1987 r. kiedy 21 elektrowni miało moc ponad 2000 megawatów. Następnie produkcja energii zaczęła spadać, gdy zbiornik pary zaczął się wyczerpywać.
W połowie lat 90., aby podtrzymać produkcję energii i przedłużyć żywotność pola, operatorzy elektrowni zastosowali praktykę zwaną ulepszonymi systemami geotermalnymi (EGS). Woda jest wtryskiwana pod wysokim ciśnieniem, aby ponownie otworzyć naturalne pęknięcia w skale i umożliwić przepływ gorącej wody lub pary do studni. Obecnie dwa rurociągi dostarczają oczyszczone ścieki z Lake County i miasta Santa Rosa, aby naładować zbiornik.
Zdjęcie z Obserwatorium Ziemi NASA autorstwa Joshuy Stevensa, wykorzystujące dane Landsat z US Geological Survey. Opowieść Sary E. Pratt.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
