W ciągu ostatnich dwóch dekad światowe tereny uprawne powiększyły się o 9 procent, z różnymi wyrazami na różnych kontynentach.
Populacja Ziemi wzrosła z 6,4 miliarda do 7,7 miliarda ludzi w ciągu ostatnich dwóch dekad. Eksperci przewidują, że do 2050 r. globalna populacja zbliży się do 10 miliardów. To wiele nowych ust do wykarmienia.
W świecie, w którym producenci żywności już teraz stoją przed poważnymi wyzwaniami – w tym zmianami klimatycznymi, urbanizacją i rozwojem gruntów rolnych oraz trwającymi konfliktami międzyludzkimi – rosnąca populacja wywiera dodatkową presję na rolników i ekosystemy, aby produkowały wystarczającą ilość żywności. Pomóc może nowe mapowanie opracowane przez Global Land Analysis & Discovery Lab (GLAD) na Uniwersytecie Maryland. Naukowcy zebrali tam szczegółowe mapy globalnych zmian gruntów uprawnych.
Według analiz zespołu GLAD, całkowita powierzchnia gruntów objętych uprawami wzrosła od 2003 roku o 9 procent, czyli o 1 milion kilometrów kwadratowych (około 400 000 mil kwadratowych). To obszar wielkości Egiptu. Połowa nowych gruntów uprawnych zastąpiła inną naturalną roślinność, taką jak łąki lub lasy. Druga połowa pochodziła z rekultywacji porzuconych pól uprawnych lub przekształcania pastwisk.
Nowe mapy, które pokazują zmiany między 2003 a 2019 rokiem, oparte są na zdjęciach zebranych przez satelity Landsat i zostały opublikowane w czasopiśmie Nature Food. Dodając dane NASA dotyczące pierwotnej produktywności netto ziem uprawnych, naukowcy oszacowali również, czy obszary uprawne z czasem stały się mniej lub bardziej produktywne. Produktywność pierwotna netto jest miarą tego, ile rośliny gromadzą energię w procesie fotosyntezy.
W rękach rolników, ekonomistów, organizacji zajmujących się ochroną przyrody i decydentów takie informacje mogą ułatwić zrównoważenie potrzeb w zakresie produkcji żywności z zachowaniem ekosystemów, ochroną bioróżnorodności oraz wysiłkami na rzecz sekwestracji węgla i spowolnienia zmian klimatycznych.
„Ludzie już wcześniej używali satelitów do mapowania obszarów uprawnych. Tym, co wyróżnia ten wysiłek, jest to, że pokazujemy zmiany w długim okresie czasu” – powiedział Peter Potapov, współdyrektor GLAD i główny autor badania. „Robimy to również w sposób spójny ponad granicami międzynarodowymi, dzięki czemu możemy w znaczący sposób porównać to, co dzieje się w różnych regionach lub krajach”. Większość wcześniejszych prób mapowania i porównywania gruntów rolnych opierała się na kompilacji danych lokalnych lub regionalnych za pomocą metod i definicji, które znacznie się różniły.
Z 530 000 kilometrów kwadratowych nowych ziem uprawnych, Afryka dodała najwięcej ze wszystkich kontynentów. Na drugim miejscu znalazła się Ameryka Południowa z 370 000 kilometrów kwadratowych nowych ziem uprawnych. Azja Południowo-Zachodnia i Australia odnotowały wzrosty, choć znacznie skromniejsze.
W Ameryce Północnej, Europie i Azji Południowo-Wschodniej całkowita powierzchnia upraw pozostała mniej więcej taka sama. Jednak na niektórych z tych obszarów nastąpiły znaczące zmiany w lokalizacji gruntów rolnych. W Stanach Zjednoczonych tendencja do nowych nasadzeń kukurydzy, pszenicy i soi na użytkach zielonych Great Plains zrównoważyła porzucanie znacznych ilości ziemi we wschodnich stanach USA. sektor akwakultury zgryzł go wokół wschodnich miast i wybrzeży.
Naukowcy zauważyli, że Rosja zaczęła porzucać duże ilości ziemi uprawnej po rozpadzie Związku Radzieckiego w latach 90., kiedy to rząd zlikwidował dotacje, które umożliwiły uprawę plonów na słabszych gruntach. Kraje bałtyckie Litwa, Łotwa i Estonia miały przeciwne doświadczenia. Rozpad Związku Radzieckiego doprowadził do dużego wzrostu ziem uprawnych, ponieważ państwa te stały się bardziej zintegrowane z rynkami światowymi. Skutki tego rozpadu dotknęły również sektor rolny na Kubie, prowadząc do utraty dotowanego dostępu do paliw i nawozów oraz przejścia na mniej zmechanizowany styl rolnictwa, który z czasem przyczynił się do zmniejszenia powierzchni gruntów rolnych. Arabia Saudyjska była świadkiem powszechnego porzucania gruntów rolnych z różnych powodów: niedobór wód gruntowych skłonił władze do zniesienia subsydiów dla hodowców pszenicy i ograniczenia eksportu pszenicy.
Ekspansja ziem uprawnych wygląda nieco inaczej, biorąc pod uwagę zmiany populacji. Ponieważ globalna populacja wzrosła o ponad miliard ludzi, ilość gruntów uprawnych na osobę nieznacznie spadła z 0,18 ha w 2003 r. do 0,16 ha w 2019 r. Podobnie produktywność pierwotna netto (NPP) wzrosła o 3,5 procent z powodu bardziej intensywnych praktyk rolniczych.
Obrazy NASA Earth Observatory wykonane przez Lauren Dauphin, z wykorzystaniem danych Potapova, Petera i in. (2022). Opowieść Adama Voilanda.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
