Jak pustynny pył odżywia fitoplankton
Przez ostatnie kilka dziesięcioleci naukowcy obserwowali naturalne zjawiska związane z zapłodnieniem oceanów — epizody, w których pióropusze pyłu wulkanicznego, mąki lodowcowej, sadzy z pożarów i pyłu pustynnego wylatują na powierzchnię morza i pobudzają masowe zakwity fitoplanktonu. Ale poza tymi ekstremalnymi zdarzeniami do oceanu spada stały, długodystansowy deszcz cząstek pyłu, który sprzyja wzrostowi fitoplanktonu prawie przez cały rok i prawie w każdym basenie.
W nowym badaniu opublikowanym 5 maja w czasopiśmie Science, zespół naukowców z Oregon State University, University of Maryland Baltimore County i NASA połączył obserwacje satelitarne z zaawansowanym modelem komputerowym, aby ustalić, w jaki sposób pył mineralny z lądu użyźnia wzrost fitoplanktonu w oceanach. Fitoplankton to mikroskopijne organizmy roślinopodobne, które tworzą centrum morskiej sieci pokarmowej.
Fitoplankton unosi się w pobliżu powierzchni oceanu, żywiąc się głównie światłem słonecznym i mineralnymi składnikami odżywczymi, które wypływają z głębin lub wypływają do morza w spływach przybrzeżnych. Jednak bogaty w minerały pył pustynny — przenoszony przez silne wiatry i osadzający się w oceanie — również odgrywa ważną rolę w zdrowiu i obfitości fitoplanktonu.
Ten obraz, uzyskany 8 kwietnia 2011 r. przez Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) na satelicie NASA Terra, pokazuje saharyjski pył nad Zatoką Biskajską. Zakwit fitoplanktonu w zatoce sprawia, że woda wydaje się jasnozielona i niebieska. Osad prawdopodobnie przyczynia się do niektórych kolorów, zwłaszcza w obszarach bliżej brzegu.
Według nowego badania, osadzanie się pyłu w oceanie odpowiada za około 4,5 procent rocznej globalnej produkcji eksportowej – jest to miara tego, ile fitoplanktonu węglowego pochłanianego podczas fotosyntezy zatapia się w głębokim oceanie. Jednak wkład ten zbliża się do 20 procent do 40 procent w niektórych regionach oceanicznych na średnich i wyższych szerokościach geograficznych.
Fitoplankton odgrywa dużą rolę w ziemskim klimacie i obiegu węgla. Podobnie jak rośliny lądowe zawierają chlorofil i czerpią energię ze światła słonecznego w procesie fotosyntezy. W procesie produkują tlen i pochłaniają ogromne ilości dwutlenku węgla, potencjalnie w skali porównywalnej z lasami deszczowymi. I są na dnie całego oceanu porządku dziobania żywności, który waha się od maleńkiego zooplanktonu do ryb i wielorybów.
Cząsteczki pyłu mogą podróżować tysiące mil, zanim wpadną do oceanu, gdzie odżywiają fitoplankton na duże odległości od źródła pyłu, powiedziała współautorka badań Lorraine Remer, profesor naukowy na University of Maryland Baltimore County. „Wiedzieliśmy, że transport atmosferyczny pyłu pustynnego jest częścią tego, co sprawia, że ocean „klika”, ale nie wiedzieliśmy, jak go znaleźć” – powiedziała.
Aby dowiedzieć się, jak naukowcy śledzili biologię oceanów z wysokości 400 mil nad powierzchnią Ziemi, przeczytaj cały artykuł tutaj.
Obraz NASA Earth Observatory autorstwa Wanmei Lianga, wykorzystujący dane MODIS z NASA EOSDIS LANCE i GIBS/Worldview. Historia autorstwa Sally Younger/zespołu NASA Earth Science News Team, z Michaelem Carlowiczem.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
