Jezioro Torrens to znowu jezioro
Przez większość dni południowoaustralijskie jezioro Torrens pojawia się na zdjęciach satelitarnych jako stosunkowo suche słono-błotne równinie. Ale w październiku 2022 roku do tego efemerycznego jeziora wróciła znaczna ilość wody.
Operational Land Imager-2 (OLI-2) na Landsat 9 wykonał te zdjęcia 28 października 2022 r., kiedy woda obejmowała znaczną część dna jeziora. Tereny podmokłe są zielonobrązowe, słone powierzchnie białe, a grunty czerwonobrązowe.
Jezioro Torrens znajduje się w środkowo-wschodniej części Australii Południowej, nieco ponad 100 kilometrów (60 mil) na południe od jeziora Eyre i 450 kilometrów (280 mil) na północ od Adelajdy. Leży między płaskowyżem Arcoona na zachodzie a pasmami Flindersa na wschodzie. Jezioro powstało z depresji, która utworzyła się na wschód od uskoku Torrensa około 70 milionów lat temu. Dziś jest to jedno z największych śródlądowych słonych jezior w Australii i jest świętym miejscem dla pobliskich narodów aborygeńskich.
Region jest na ogół bardzo suchy, co roku spada średnio tylko kilkaset milimetrów deszczu. W przeciwieństwie do jeziora Eyre, które otrzymuje większość wody ze spływów podczas letniego monsunu, woda w jeziorze Torrens zależy przede wszystkim od opadów deszczu z zachodniej półkuli w okresie zimowym.
W całej Australii Południowej niezwykle mokra zima w 2022 r. przedłużyła się do wiosny, a stan odnotował najbardziej mokry październik (od 1900 r.). Niektóre obszary, w tym dzielnica Flinders, padły na ponad 100 milimetrów (4 cale) deszczu, co czyni je najbardziej mokrym październikiem w historii. Obszary wokół Roxby Downs, około 30 kilometrów na południowy zachód od Andamooka, odnotowały ponad ośmiokrotność średniej miesięcznej opadów w październiku.
Jezioro Torrens jest zazwyczaj endorheiczne, co oznacza, że jezioro nie ma odpływu, a zamiast tego traci wodę poprzez parowanie lub przesiąkanie do gruntu. Prawdopodobnie tak było w tym roku. Jednak w rzadkich przypadkach, ostatnio w 1989 r., ekstremalne opady deszczu napełniają jezioro taką ilością wody, że płynie ona na południe przez korytarz Pirie-Torrens do Zatoki Spencera.
Obrazy NASA Earth Observatory wykonane przez Lauren Dauphin, wykorzystujące dane Landsat z US Geological Survey. Historia Kathryn Hansen.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
