Linie nad oceanem mogą przypominać zabawę, ale w rzeczywistości są dość powszechnym elementem atmosfery.
Układ linii na tym obrazie może wyglądać jak oceaniczna gra w kółko i krzyżyk, ale w rzeczywistości siatkę można wytłumaczyć stosunkowo powszechną cechą atmosfery. Ślady statków to długie, wąskie chmury, które tworzą się na niebie nad oceanem, gdy para wodna kondensuje wokół maleńkich cząstek w spalinach statku.
Widoczny w podczerwieni zestaw radiometryczny do obrazowania w podczerwieni (VIIRS) na satelicie Suomi-NPP pozyskał to zdjęcie torów statków 7 grudnia 2021 r. Tego dnia ślady ujawniły kilka szlaków żeglugowych przecinających się na wodach u wybrzeży Pacyfiku w Ameryce Północnej.
Ślady zanieczyszczeń aerozolowych ze statków są obecne z chmurami lub bez nich. Jednak obecność tych licznych maleńkich cząstek może stać się bardziej widoczna na zdjęciach w naturalnych kolorach, gdy cząstki wchodzą w interakcję z chmurami niskiego poziomu i powodują ich rozjaśnienie. Dzieje się tak, ponieważ aerozole umożliwiają tworzenie się coraz mniejszych kropel chmur, zapewniając więcej powierzchni odbijających światło.
Naukowcy badają to zjawisko od dziesięcioleci, odkrywając złożone interakcje między aerozolami a chmurami, aby rozszyfrować znaczenie tych interakcji dla zmiany klimatu. Na przykład naukowcy chcą wiedzieć, w jakim stopniu ślady statków mogą prowadzić do ochłodzenia na całej planecie.
W ostatnich latach naukowcy wykorzystują uczenie maszynowe do identyfikowania torów statków — z których niektóre mogą pozostać niewykryte przez ludzkie oczy — oraz do klasyfikowania różnych typów chmur na całej planecie. Technika ta pomaga powiększać kolekcję obrazów chmur dostępnych do badań naukowych.
Zdjęcie NASA Earth Observatory wykonane przez Joshuę Stevensa, wykorzystujące dane VIIRS z NASA EOSDIS LANCE, GIBS/Worldview i Suomi National Polar-orbiting Partnership. Opowieść Kathryn Hansen.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
