W miejscu, gdzie spotyka się siedem różnych mas wody, wody roją się od fitoplanktonu i ryb.
Fitoplankton jest czasami nazywany „trawą morską”. Podobnie jak zielone rośliny na lądzie, te pływające, mikroskopijne organizmy odgrywają kilka kluczowych ról w umożliwianiu życia na Ziemi. Po pierwsze, są źródłem pożywienia dla zooplanktonu, skorupiaków i stworzeń morskich, które ostatecznie stają się pożywieniem dla innych, większych stworzeń. Wytwarzają również znaczną ilość tlenu w naszych oceanach i atmosferze. A fitoplankton pomaga usuwać dwutlenek węgla z ziemskiej atmosfery, zużywając go podczas fotosyntezy i zatapiając w głębinach oceanu w rozkładających się komórkach i materii kałowej z życia morskiego (zjawisko znane jako śnieg morski).
W styczniu 2022 r. Ocean Atlantycki u wybrzeży Ameryki Południowej obfitował w fitoplankton, podobnie jak większość australijskich lat. 24 stycznia spektroradiometr obrazowania średniej rozdzielczości (MODIS) na satelicie Terra NASA uzyskał obraz w naturalnych kolorach (powyżej) zakwitów rozciągających się na setki kilometrów. Poniższe zbliżenie zostało uchwycone tego samego dnia przez czujnik MODIS na satelicie Aqua NASA. Czujniki MODIS obserwują niemal ciągłe zakwity na tym obszarze od końca listopada.
Nie jest możliwe wykrycie konkretnych gatunków z kosmosu, ale paski i wiry akwamaryny to prawdopodobnie kokolitofory – fitoplankton z mikroskopijnymi muszlami kalcytu, które nadają wodzie kredowy kolor. Różne odcienie zieleni to prawdopodobnie okrzemki, bruzdnice i gatunki pokrewne. Badania na statkach wykazały, że Emiliania huxleyi cocolithophores i Prorocentrum sp. w tym regionie dominują bruzdnice. Obrazy planowane na przyszłe misje satelitarne powinny ułatwić identyfikację typów fitoplanktonu z kosmosu.
Plamy koloru nie tylko ujawniają obecność fitoplanktonu, ale także śledzą krawędzie dynamicznych wirów i prądów, które je przenoszą. U wybrzeży Argentyny, Urugwaju i Brazylii ciepłe prądy z tropików płyną na południe i przechodzą w chłodniejsze prądy płynące na północ od Oceanu Południowego. Spotykają się w miejscu znanym jako zbieg Brazylii z Malwinami. Co najmniej siedem różnych mas wody o różnej temperaturze, głębokości i zasoleniu dociera do tego turbulentnego skrzyżowania, prowadząc do mieszania pionowego i poziomego. Przy całym tym ubijaniu — plus bogatych w składniki odżywcze wypływach z rzek (takich jak Rio de la Plata) i niesionym przez wiatr pyłu z Patagonii — ten skrawek oceanu jest niezwykle produktywny i jest domem dla jednego z najbogatszych łowisk na świecie.
Obrazy NASA Earth Observatory wykonane przez Lauren Dauphin, wykorzystujące dane MODIS z NASA EOSDIS LANCE i GIBS/Worldview. Historia Michaela Carlowicza.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
