Kolorowe Morze Czarne
Gdy wiosna 2022 roku przechodziła w lato, fitoplankton zmieniał barwę wody morskiej z ciemnej na żywą.
Gdy wiosna 2022 roku zmieniła się w lato, Morze Czarne zmieniło kolor wody z ciemnego na żywy. Artystami są obficie występujący fitoplankton, który potrafi pomalować wodę na kolor tak jaskrawy, że staje się on widoczny z kosmosu.
Zakwit fitoplanktonu jest widoczny na tym naturalnie kolorowym obrazie wykonanym 20 czerwca 2022 roku. Na obrazie połączono dane z systemu VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) z satelity NOAA-20 oraz VIIRS z satelity Suomi NPP, aby wyeliminować odblaski słoneczne i linie szwów między przejściami satelitów.
Turkusowe zawirowania wskazują na obecność fitoplanktonu śledzącego przepływ prądów wodnych i wirów. Jednym z rodzajów fitoplanktonu powszechnie występującego w Morzu Czarnym są kokkolitofory – mikroskopijny plankton pokryty białym węglanem wapnia. Gdy występują w dużych ilościach, te odbijające światło płytki są łatwo widoczne z kosmosu i sprawiają, że woda wydaje się jasna i mlecznoniebieska.
W większości lat kolorowa praca kokkolitoforów pojawia się na zdjęciach satelitarnych w maju, a jej szczyt przypada na czerwiec. Zaledwie miesiąc przed pozyskaniem danych z VIIRS Morze Czarne bardziej przypominało swoją nazwę. Na przykład na zdjęciach satelitarnych z 20 maja 2022 roku widać było tylko słaby ślad mlecznoniebieskiej wody przy brzegach, podczas gdy większa część morza była ciemnoniebieska lub czarna.
Ciemne Morze Czarne nie oznacza jednak, że było ono pozbawione fitoplanktonu; wręcz przeciwnie, prawdopodobnie występowały w nim okrzemki. Ten rodzaj fitoplanktonu jest powszechny w tych wodach w okresie wiosennym i może bardziej przyciemniać wodę niż ją rozjaśniać. Badania prowadzone w północno-wschodniej części morza sugerują, że zmiany sezonowe – od mniejszych gatunków okrzemek wcześniej wiosną do kokkolitoforów późną wiosną i latem – są związane ze zmianami w rodzaju i ilości dostępnych składników pokarmowych.
Okrzemki szybko rozmnażają się wiosną, kiedy wody powierzchniowe mają dużo azotu i fosforu. Późną wiosną i wczesnym latem, kiedy cieplejsze temperatury i mniejsza liczba sztormów sprawiają, że woda morska jest bardziej stratyfikowana, do wód powierzchniowych dostaje się mniej azotu – są to warunki, w których dominują kokolitofory. Późnym latem zwykle pojawiają się większe gatunki okrzemek. Fitoplankton ten korzysta ze składników odżywczych dostarczanych przez sporadyczne mieszanie, do którego dochodzi w wyniku zmiany kierunku wiatrów i przechodzenia burz.
Sezonowe zmiany w dominujących gatunkach fitoplanktonu mogą mieć wpływ na strukturę sieci pokarmowej w Morzu Czarnym. Na przykład, kokolitofory stanowią pokarm dla takich gatunków jak Noctiluca scintillans (iskrzyca morska), podczas gdy małe okrzemki odżywiają ryby pelagiczne, a duże okrzemki meduzy.
Zdjęcie z Obserwatorium Ziemi NASA autorstwa Joshuy Stevensa, z wykorzystaniem danych VIIRS z NASA EOSDIS LANCE, GIBS/Worldview i Joint Polar Satellite System (JPSS). Historia autorstwa Kathryn Hansen.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
