Ten prawie 1000-metrowy wulkan na Wyspach Sandwicha Południowego często znajduje sposób, aby dać pokaz.
Mount Michael, aktywny stratowulkan na Wyspach Sandwicha Południowego, jest częściej oglądany przez pingwiny niż przez ludzi. Znajduje się on na wyspie Saunders, około 1600 kilometrów (1000) od Antarktydy i 2400 kilometrów (1500 mil) od Ameryki Południowej, a w pobliżu nie ma stałych mieszkańców. Dla satelitów patrzących z kosmosu, góra jest zwykle przesłonięta przez chmury. Mimo to, prawie 1000-metrowy wulkan często znajduje sposób, aby dać pokaz.
Jednym z najczęstszych przejawów są chmury falowe – trójkątne, pasmowe wzory chmur, które powstają w wyniku zakłócenia przepływu powietrza wokół wulkanu. Jednak na tym zdjęciu, wykonanym 7 listopada 2021 roku za pomocą instrumentu OLI (Operational Land Imager) na satelicie Landsat 8, bardziej interesującą cechą jest jasny, biały strumień widoczny pod wiatr od wyspy.
Cecha ta jest prawdopodobnie rodzajem chmury znanej jako ścieżka wulkaniczna. Takie „ślady” powstają, gdy przechodzące chmury wchodzą w interakcję z gazami i cząsteczkami z wulkanu. Dodatkowe cząsteczki z wulkanu wytwarzają więcej i mniejsze kropelki chmury, które sprawiają, że chmura wydaje się jaśniejsza. „Gdy chmura przesuwa się nad wulkanem, odcisk tych mniejszych kropel pozostaje w chmurze, przypominając strumień lub ścieżkę o różnej fakturze, gdy widzimy ją z góry” – powiedział Santiago Gassó, naukowiec NASA zajmujący się atmosferą, który zauważył tę cechę i rutynowo szuka śladów wulkanów na zdjęciach satelitarnych.
Ślady wulkanów mogą być trudne do zauważenia na zdjęciach w naturalnych kolorach. Ten obraz jest fałszywym kolorem, skomponowanym z kombinacji krótkofalowej podczerwieni i światła niebieskiego (pasma OLI 7-6-2), aby pomóc odróżnić ślad od reszty pokładu chmur. Zwróć uwagę na rzucającą się w oczy soczewkowatą chmurę. Chmury te, niezwiązane z aktywnością wulkaniczną, mogą rozwijać się na grzbiecie fal atmosferycznych, które powstają, gdy wiatr napotyka barierę topograficzną i jest wypychany w górę.
Ślady wulkanów są użytecznym narzędziem dla naukowców próbujących dostrzec przypadki mniej intensywnej aktywności wulkanicznej. Taka aktywność – proste „puffy” pary wodnej, cząsteczek i gazów – jest powszechna, ale często pozostaje niezauważona, ponieważ emisje zazwyczaj pozostają poniżej (lub wewnątrz) chmur. Badając chmury wokół tych wulkanicznych puffów, naukowcy uzyskują wgląd w to, jak tworzą się i ewoluują chmury.
Istnieje również szansa, że pióropusz z Mount Michael 7 listopada wzniósł się ponad pokład chmur, co oznacza, że cecha ta byłaby typowym pióropuszem wulkanicznym, a nie śladem wulkanu. „Obraz Landsat ma tak wiele szczegółów. Widzę kilka cieni sugerujących, że to, co nazwałem śladem wulkanu, jest w rzeczywistości pióropuszem umieszczonym bezpośrednio nad pokładem chmur – wystarczająco nisko, by rzucić niewielki cień” – powiedział Gassó. „Ale jednocześnie jest to niezwykłe, aby tak zorganizowany pióropusz znajdował się nad pokładem chmur bez łatwiejszego rozpraszania się lub rozrzedzania”.
Bez danych lidarowych do pomiaru wysokości cechy, nie jest możliwe, aby wiedzieć, czy cecha jest torem wulkanu czy pióropuszem. Tak czy inaczej, Gassó zauważa: „Jest w tym jakieś piękno, prawda? W ten sam sposób wyzwala to ciekawość, by znaleźć więcej”.
Zdjęcie NASA Earth Observatory autorstwa Lauren Dauphin, z wykorzystaniem danych Landsat z U.S. Geological Survey. Historia autorstwa Kathryn Hansen.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
