Park Pustynny Munga-Thirri-Simpson
Liniowe czerwone wydmy przeplatają się z pokrytymi solą białymi jeziorami playa na czwartej co do wielkości pustyni Australii.
Australia jest po Antarktydzie najsuchszym kontynentem na Ziemi. Około 70 procent lądu otrzymuje mniej niż 500 milimetrów (20 cali) deszczu każdego roku, a 18 procent kraju to pustynia.
Pustynia Simpsona, która obejmuje 176 500 kilometrów kwadratowych (68 000 mil kwadratowych), jest czwartą co do wielkości pustynią w kraju. Część została wyznaczona na Munga-Thirri-Simpson Desert Conservation Park. Z 36 000 kilometrów kwadratowych (14 000 mil kwadratowych) rozsianych po Australii Południowej, Terytorium Północnym i Queensland, jest to największy park narodowy w Australii.
To zdjęcie w naturalnych kolorach, uzyskane przez spektroradiometr obrazowania średniej rozdzielczości (MODIS) na satelicie Terra NASA 14 lipca 2022 r., pokazuje wydmy i białe jeziora Playa ustawiające się w kierunku północno-zachodnim i południowo-wschodnim.
Playa to płaskie, płytkie dna jezior występujące w suchych i półsuchych strefach klimatycznych. Intensywne deszcze czasami zalewają te efemeryczne jeziora. Kiedy woda wyparowuje, pozostawia osady ewaporatów — warstwy soli mineralnych. Suche dna jeziora wydają się jasnobiałe ze względu na wysoki współczynnik odbicia soli.
Wydmy powstały przez erozję wietrzną i osadzanie się piasku na przestrzeni tysięcy lat i są zakotwiczone przez roślinność, taką jak trawy spinifex. Niektóre z grzbietów wydm rozciągają się na ponad 100 kilometrów (60 mil).
Pustynia Simpsona pokrywa część Wielkiego Basenu Artezyjskiego, warstwy wodonośnej rozciągającej się na ponad 1,7 miliona kilometrów kwadratowych pod ziemią przez Queensland, Nową Południową Walię, Australię Południową i Terytorium Północne. Jest to największy zbiornik wód gruntowych w Australii, mieszczący około 65 milionów megalitrów (15500 mil sześciennych) wody. Dostarcza znaczną część świeżej wody (przez studnie) mieszkańcom śródlądowej Australii.
W 2010 roku naukowcy odkryli system paleokanałów sprzed 50 milionów lat, starożytnych suchych koryt rzek zakopanych aż 35 metrów (115 stóp) pod powierzchnią pustyni. „Teraz możliwe jest prześledzenie sieci topograficznych niżów, które prawdopodobnie reprezentują paleokanały przez najsuchszą pustynię Australii i wykreślenie dawnych przebiegów najstarszych rzek świata przed ich pochówkiem” – napisali naukowcy w Australian Journal of Earth Sciences. .
W sporadycznych powodziach, które wypełniają pustynię, od czasu do czasu pojawiają się przebłyski mokrej przeszłości regionu. W latach 2009-2010 powodzie zalały pustynię Simpsona 17 milionami megalitrów (4 mil sześciennych) wody, wypełniając playa i przynosząc przypływ życia do suchej ziemi. Pustynia była krótko pokryta dywanami z dzikich kwiatów i innej roślinności, która przyciągała ptaki i ptaszników.
Zdjęcie NASA Earth Observatory wykonane przez Joshuę Stevensa, wykorzystujące dane MODIS z NASA EOSDIS LANCE i GIBS/Worldview. Opowieść Sary E. Pratt.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
