
Pożary szaleją w południowo-środkowym Chile
Podsycane przez letnią falę upałów i silne wiatry, rozległe pożary szaleją w południowo-środkowym Chile od 2 lutego 2023 r. W ciągu kilku dni śmiertelne pożary zniszczyły ponad 1000 domów i rozprzestrzeniły się na ponad 294 000 hektarów (1100 mil kwadratowych).
Prezydent Gabriel Boric wydał deklaracje alarmowe dla regionów Biobío i sąsiedniego Ñuble 3 lutego, tego samego dnia, w którym spektroradiometr obrazujący o średniej rozdzielczości (MODIS) na satelicie NASA Aqua uzyskał ten obraz (powyżej) pożarów. Dym z pożarów widać kłęby z Santa Juana, na południe od Concepción, aż do Oceanu Spokojnego.
Bardziej szczegółowy widok pożarów w pobliżu Santa Juana można zobaczyć na tym sztucznie pokolorowanym zdjęciu uzyskanym tego samego dnia przez Operational Land Imager (OLI) na Landsat 8. Ten sztucznie pokolorowany obraz łączy krótkofalową podczerwień, bliską podczerwień i światło widzialne światła (pasma OLI 6-5-3), aby ułatwić identyfikację niespalonych obszarów roślinnych (zielony) i niedawno spalonych krajobrazów (brązowy). Aktywne pożary są pokazane na czerwono.
Regiony Biobío i Araucanía zostały najbardziej dotknięte pożarami pod względem dotkniętego obszaru, gdzie łącznie spłonęło ponad 200 000 hektarów. Według chilijskiej National Forestry Corporation, całkowity spalony obszar tego lata tego lata – 294 000 hektarów na dzień 7 lutego – to siedmiokrotnie więcej niż średnia z pięciu lat. Najgorszy pożar w historii (który sięga 1985 roku) miał miejsce w 2017 roku, kiedy spłonęło 570 000 hektarów.
Temperatura powietrza w najbardziej dotkniętych regionach Chile przekroczyła 104 stopnie Fahrenheita (40°C). Tymczasem ciepłe wschodnie wiatry wiejące z Argentyny w dół zboczy Andów, znane również jako „wiatry Puelche”, przyczyniły się do szybkiego rozprzestrzeniania się pożarów.
Chile jest w trakcie suszy, która obniżyła zbiorniki wodne i spowodowała napięcia związane z wodą. Według Światowej Organizacji Meteorologicznej 13-letnia megasusza w środkowym Chile jest najdłuższą od co najmniej 1000 lat.
Zdjęcia NASA Earth Observatory autorstwa Lauren Dauphin i Allison Nussbaum, wykorzystujące dane Landsat z US Geological Survey i dane MODIS z NASA EOSDIS LANCE i GIBS/Worldview. Historia autorstwa Emily Cassidy przy udziale René Garreauda z Uniwersytetu Chile.