Drawieński Park Narodowy – jeden z 23 polskich parków narodowych, położony jest na terenie trzech województw: lubuskiego, zachodniopomorskiego i wielkopolskiego.
Został utworzony 1 maja 1990 roku na powierzchni 8691,50 ha. Obecnie zajmuje powierzchnię 11 535,66 ha, w tym w wieczystym użytkowaniu Parku 11 210,6922 ha:
- województwo lubuskie: 5362,1793 ha (powiat strzelecko-drezdenecki)
- województwo zachodniopomorskie: 5470,6729 ha (powiat choszczeński i wałecki)
- województwo wielkopolskie: 377,84 ha (powiat czarnkowsko-trzcianecki)
Park znajduje się w północno-zachodniej Polsce, na Równinie Drawskiej, w kompleksie Puszczy Drawskiej. Południowa granica Parku przebiega wzdłuż drogi krajowej nr 22.
Położenie geograficzne Parku:
- długość geograficzna od 15°45′ do 16°45′E
- szerokość geograficzna od 53°00′ do 53°15′N
Lasy na terenie Parku zajmują 83% powierzchni. W większości są to lasy bukowe i dębowo-bukowe, a także bory sosnowe. Ponadto 10% powierzchni wodnej Parku zajmują jeziora wraz z rzekami. Główne rzeki to: Drawa i Płociczna. Jeziora: 20 zbiorników wodnych, w tym unikatowe w skali kraju, Jezioro Czarne. Największe jezioro to Ostrowiec. W Parku znajduje się 12 obszarów ochrony ścisłej.
Wokół Parku wyznaczono otulinę o powierzchni 352,67 km².
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
