Rosnąca roślinność w Himalajach może mieć wpływ na zasoby wodne.
W 2017 roku, badając lodowce skalne w Himalajach, ekohydrolog Karen Anderson nie mogła nie zastanawiać się nad roślinami. Wyglądało na to, że na wielu górskich zboczach rosną krzewy i trawy.
Krajobraz sprawił, że zaczęła się zastanawiać: „Czy jest teraz więcej roślin niż w przeszłości?” Pytanie wydaje się proste, ale odpowiedź ma złożone i ważne implikacje dla obiegu wody w regionie. Badania w innych częściach świata wykazały, że zmiany rodzaju i rozpiętości roślinności mogą prowadzić do zmian w przepływach i magazynach wody. Tak więc ekspansja roślin w Himalajach – a nie tylko cofanie się lodowców – może wpłynąć na zaopatrzenie w wodę jednej piątej populacji Ziemi.
Ale jak będzie się układać ta relacja roślina-woda, pozostaje niejasna. „W tej strefie wysokościowej brakuje informacji na temat himalajskiej ekologii, przynajmniej w zachodniej nauce, że tak naprawdę nie rozumiemy, jaki będzie wpływ zmieniającej się roślinności” – powiedział Anderson. „Większość ekspedycji naukowych w Himalaje dotyczyła lodowców, które były przedmiotem poważnego zaniepokojenia, gdy wycofują się pod wpływem zmian klimatycznych”.
Anderson i współpracownicy postanowili ocenić, jak zmieniło się życie roślinne w Himalajach Hindukuszu na przestrzeni 26 lat. Skupili się na wzniesieniach powyżej linii drzew, ale poniżej stałego śniegu i lodu. Na tym obszarze, zwanym strefą subniwalną lub alpejską, można znaleźć rośliny krzewiaste i sezonowy śnieg. W Himalajach strefa na ogół obejmuje wysokości od 4100 do 6000 metrów (13 000 do 20 000 stóp) nad poziomem morza.
Duża wysokość i oddalenie regionu stanowią wyzwanie, jakim jest badanie jego roślin. Ale Anderson, pracujący na Uniwersytecie Exeter (Anglia), nie musiał wracać do Nepalu, aby rozpocząć śledztwo. Zamiast tego wraz z kolegami użyła wskaźnika NDVI (Normalized Difference Vegetation Index), pochodzącego z satelitów Landsat. NDVI wskazuje na zieleń terenu, który naukowcy wykorzystali do mapowania obfitości roślinności w strefie subniwelalnej w latach 1993-2018. Sprawdzili dokładność swoich map ze zdjęciami z Google Street View i fotografiami zrobionymi przez Anderson podczas prac terenowych w 2017 roku (powyżej).
Mapy na górze tej strony pokazują zasięg roślinności w 1993 (zielono-żółty) i 2017 (ciemnozielony). Obejmują górzysty obszar wokół Mount Everestu i Dingboche w Nepalu, górskiej wioski na wysokości 4410 metrów (14500 stóp). Zwróć uwagę na niewielki, ale znaczący wzrost pokrywy roślinnej do 2017 r. Wzrosty były zwykle bardziej znaczące na bardziej stromych zboczach na niższych wysokościach oraz na bardziej płaskich obszarach na wyższych wysokościach. Wyniki zostały opublikowane w Global Change Biology.
„Ta praca była pierwszym krokiem w kierunku zbadania skali tego ekosystemu, opisania jego zmian i omówienia prawdopodobnych implikacji” – powiedział Anderson.
Na przykład wykazano, że ekspansja roślin w innych częściach świata zmienia cykl wodny poprzez przechwytywanie opadów deszczu lub zatrzymywanie śniegu. Rośliny mogą również ogrzewać glebę dzięki efektom albedo i mogą chłodzić powietrze poprzez ewapotranspirację.
„Co to będzie oznaczać dla bezpieczeństwa wodnego, gdy lodowce będą się cofać, a rośliny rozrastają się wraz ze zmianą klimatu?” zapytał Anderson. „Myślę, że to naprawdę ważne pytanie i coś, nad czym pracuje moja grupa badawcza”.
Zdjęcia z Obserwatorium Ziemi NASA wykonane przez Joshuę Stevensa, wykorzystujące dane dzięki uprzejmości Anderson, K. i in. (2021). Zdjęcie autorstwa Karen Anderson. Opowieść Kathryn Hansen.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
