Zimowe wiatry mogą tworzyć długie, cienkie pasma chmur, które rozciągają się na niebie na setki kilometrów.
Środek zimy w Ameryce Północnej często przynosi podmuchy zimnego wiatru wiejącego na południe z Arktyki lub z wnętrza Kanady. Oprócz wzniecania śnieżnej pogody i zamrażania Wielkich Jezior, wiatry mogą tworzyć na niebie elementy przypominające długie, białe autostrady.
Ulice chmur to równoległe pasma chmur cumulusowych, które tworzą się, gdy chłodne powietrze w pobliżu powierzchni wieje nad cieplejszymi wodami, podczas gdy cieplejsza warstwa powietrza (inwersja temperatury) spoczywa na wierzchu obu. Stosunkowo ciepła woda oddaje ciepło i wilgoć do zimnego powietrza, prowadząc kolumny ogrzanego powietrza (ciepli) do unoszenia się przez atmosferę.
Ciepłe powietrze podczas inwersji temperatury działa jak pokrywka, tak że wilgotne, wznoszące się prądy termiczne uderzają w masę powietrza powyżej i przewracają się na siebie. W ten sposób powstają równoległe poziome cylindry wirującego powietrza. Na górnej stronie cylindrów (wznoszące się powietrze) wilgoć ochładza się i kondensuje w płaskodenne chmury cumulusowe z puszystymi wierzchołkami, które układają się równolegle do kierunku wiatru. Wzdłuż dolnej strony (opadające powietrze) niebo pozostaje czyste, tworząc wzór pasków pochmurno-przezroczysto-chmurno.
Spektroradiometr o średniej rozdzielczości (MODIS) na satelicie Terra NASA wykrył takie zdarzenie nad Wielkimi Jeziorami 10 stycznia 2022 roku. (niebieski/cyjan) z chmur (biały). Ulice chmur tego dnia ciągnęły się przez setki kilometrów, w większości wychodzące z Jeziora Górnego i Jeziora Michigan.
Chmurne ulice są częstsze nad Wielkimi Jeziorami na początku zimy, ponieważ słodka woda wciąż stygnie po lecie, a zimowy lód zaczyna się tworzyć. Zjawisko zachmurzenia zbiega się czasem ze śniegiem z efektem jeziora z wiatrem.
Zdjęcie NASA Earth Observatory wykonane przez Joshuę Stevensa, wykorzystujące dane MODIS z NASA EOSDIS LANCE i GIBS/Worldview. Historia Michaela Carlowicza i Adama Voilanda.