Chmury rozstąpiły się, by ujrzeć jeden z najniebezpieczniejszych wulkanów na Ziemi.
Wezuwiusz, położona 12 kilometrów (7,5 mil) na południowy wschód od Neapolu we Włoszech, jest jedynym aktywnym wulkanem na kontynencie europejskim. Jest to złożony stratowulkan, składający się z przepływów piroklastycznych, lawy i szczątków z laharów, które nagromadziły się, tworząc stożek wulkaniczny.
Na tym obrazie w naturalnych kolorach, wykonanym 2 stycznia 2022 r. przez Operational Land Imager (OLI) na Landsat 8, przez przerwę w chmurach widać stożek Wezuwiusza. Grzbiet otaczający stożek jest pozostałością zawalonej kaldery starszego wulkanu, góry Somma, z którego wyłonił się stożek Wezuwiusza.
Populacja Neapolu liczy 3 miliony ludzi, z czego 800 000 mieszka na zboczach wulkanu. To sprawia, że Wezuwiusz jest jednym z najniebezpieczniejszych wulkanów na świecie. Jego najsłynniejsza erupcja w 79 roku n.e. zniszczyła miasta Pompeje i Herkulanum. Miasta zostały pochłonięte przez piroklastyczne strumienie – przegrzane, gęste chmury gazu wulkanicznego, popiołu i skał, które spływają w dół zbocza z prędkością setek kilometrów na godzinę. Relacja naocznego świadka tej erupcji Pliniusza Młodszego, w tym strzelista chmura popiołu, skłoniła wulkanologów do określania tego typu erupcji „Wezuwijską” lub „Plinian”.
Takie katastrofy sprawiły, że obszar ten stał się domem dla pierwszego na świecie obserwatorium wulkanologicznego, zbudowanego w XIX wieku. Dziś Wezuwiusz pozostaje jednym z najściślej monitorowanych i badanych wulkanów na świecie. Datując lawy, naukowcy wiedzą, że w ciągu ostatnich 17 000 lat na górze doszło do ośmiu poważnych erupcji. Ostatni, 17 marca 1944 r., zniszczył wioskę San Sebastiano we Włoszech. Od tego czasu wulkan doświadczał sporadycznej aktywności trzęsień ziemi, deformacji gruntu i ulatniania się gazu z krateru.
Zdjęcie NASA Earth Observatory autorstwa Joshuy Stevensa, wykorzystujące dane Landsat z US Geological Survey. Opowieść Sary E. Pratt.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
