Wyraźny widok na jezioro kraterowe
Jezioro Kraterowe przyciąga najwięcej turystów w miesiącach letnich, ale jezioro wulkaniczne jest szczególnie malownicze zimą i wiosną, kiedy jego ciemnoniebieskie wody kontrastują z kocem śniegu. Jednak obfite opady śniegu w tej części południowo-środkowego Oregonu uniemożliwiają wielu ludziom dostęp do jeziora i obserwowanie jego sezonowego piękna. To nie jest problem dla satelitów.
Operational Land Imager (OLI) na Landsat 8 uzyskał to zdjęcie jeziora 18 marca 2023 r. Tego dnia National Weather Service poinformowało, że śnieg w parku mierzył głębokość 130 cali (27 cali powyżej poziomu 1991–2020). przeciętny). Na dzień 4 kwietnia 2023 r. głębokość śniegu osiągnęła 170 cali (ponad 60 cali powyżej średniej).
Mimo śnieżnej zimy i wiosny tafla jeziora pozostała niezamarznięta. Dzieje się tak przez większość lat ze względu na ogromną ilość wody w jeziorze i stosunkowo niewielką powierzchnię. Jezioro Kraterowe o głębokości 1943 stóp (592 metrów) jest najgłębszym jeziorem w Stanach Zjednoczonych i jednym z najgłębszych na świecie. Według parku narodowego ostatni raz jezioro zamarzło w 1949 roku.
W efekcie głęboki błękit niezamarzniętego jeziora kontrastuje z biało-szarym otoczeniem. Obraz ma naturalny kolor (pasma OLI 4, 3 i 2), co zobaczyłyby twoje oczy, gdybyś tego dnia spojrzał na jezioro. Podczas gdy otaczający teren wydaje się pozbawiony koloru, bliższe przyjrzenie się ujawnia subtelny kolor; na przykład obszary zalesione są ciemnozielone (miejscami zasłonięte przez cienkie chmury).
Drugi obraz przedstawia szczegółowy widok południowo-wschodniego brzegu jeziora. Cienie podkreślają wysokie, strome zbocza kaldery — zagłębienie pozostawione po wybuchu i zawaleniu się góry Mazama około 7700 lat temu. Mała wyspa znana jako Phantom Ship jest widoczna tuż przy brzegu. Skały tej wyspy są pozostałością starożytnego stożka wulkanicznego, który przetrwał erupcję i upadek. Uważa się, że ma 400 000 lat i jest najstarszą odkrytą skałą w basenie.
Zdjęcia NASA Earth Observatory autorstwa Allison Nussbaum, wykorzystujące dane Landsat z US Geological Survey. Historia autorstwa Kathryn Hansen.
Zobacz również nasze szczegółowe prognozy:
